Hiçbir kadın programında duyulmadı kadının çalışması gerektiği...İş hayatının kişisel gelişimde, özgüven sağlamada etkili olduğundan bahsedilmedi...Ağlıyorlar...Ağlatıyorlar...Üzülüyorlar...Stüdyoda şehit yakınları... Kimi zaman gaziler...Şehit yakınlarının ellerinde, kaybettikleri evlatlarının fotoğrafları...Şiirler okunuyor berbat bir fon eşliğinde...Şiir okuma rezalet...Kah çocuk sesi çıkarıyor kadın sunucu şiirde, kah adam...Komik aslında...Bazen konuk olan şarkıcının, şarkısının bir yerinde yapılıyor söz konusu komiklik... Kamera yakın plan çekiyor ağlayan şehit annesini, elindeki fotoğrafı...Şehit annesini ve konukları ağlatmayı başarmakla ölçülüyor bu tür programların değeri...
Ah be annem... Ah be...Kimse senin kadar acımıyor, üzülmüyor...Stüdyoya konuk olan izleyiciler program başına para alıyor, onlar için artık bu bir meslek...Gitme oraya ne olur...Sen gittikçe program sunucusunun mobilyaları değişiyor...Evi büyüyor, villaya taşınıyor örneğin...Villanın bahçesine havuz geliyor...Arabası gıcırlanıyor...Kebapçı kedisi gibi yedikçe yiyorlar, hiçbir bol elbise, hiçbir siyah kıyafet kapatmıyor, kapatamıyor fışkırmaya meyilli yağlarını... Senin oğlun ölüyor ama, onun özel üniversitede okuyan oğlu hep reddedilse de kızlara yavşıyor...Sen aynı yerdesin...Hayattan kopmuş, biçare, her an acıyı yaşayan, gözü yaşlı, küsmüş şekilde zaman dolduruyorsun sadece...
Zeki Kayahan Coşkun
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder